Na Alien Weaponry trafiłem przypadkiem – YouTube gdzieś mi zasugerował ich teledysk do utworu Kai Tangata z ich debiutanckiego (i jedynego jak dotąd) LP-ka Tū.

Kapela istnieje od 2010 r. i pochodzi z Nowej Zelandii. Ich pierwsze nagrania pojawiły się w formie EP-ki The Zego Sessions. Tū został opublikowany dopiero w czerwcu 2018 r., więc jest to temat bardzo świeży. Zespół został założony przez dwóch braci – Lewisa i Henry’ego de Jong oraz Ethana Trembath, którzy odpowiadają kolejno za gitarę+wokal, bębny i bas.

Alien Weaponry często nawiązuje w swojej twórczości do historii Nowej Zelandii i kultury maoryskiej. Zresztą ich teksty też powstają często w języku maori (te reo). Nawiązują do tradycji rdzennych mieszkańców, a także do kwestii politycznych związanych z neokolonialną polityką, praktykami stosowanymi przez białych kolonizatorów i szerzej – konfliktów międzykulturowych i problemach w komunikacji między ludźmi.

Jeśli miałbym określić jakoś jednoznacznie ich styl muzyczny, to miałbym problem, bo mamy tu mieszankę przynajmniej kilku klimatów. Na pewno siedzi to w solidnych ramach thrashowych, ale takich bardziej zbliżonych do Sepultury niż brzmień z kalifornijskiej Bay Area. Widać tu jednak także wpływy hardcore’u i metalcore’u. Sami siebie określają jako teenage thrash metal band, co akurat mi osobiście nie do końca się podoba. Po cholerę, ja się pytam, skoro to granie jest bardzo dojrzałe i zarówno brzmieniowo, jak i tematycznie, nie jest chyba skierowane do dzieciaków. Sorry, ale teenage band mi się kojarzy z Sum41, a to raczej nie ten klimat 🙂 Nie zmienia to faktu, że są to jeszcze młokosy:

Podejście do wokalu w Alien Weaponry jest bardzo ciekawe – od klasycznego thrashowego darcia ryja, przez melodyjne wstawki (ale dalekie od wysłodzonych, emocjonalnych linijek wyśpiewywanych przez emo chłopaków z przylizanymi grzywkami) po ciekawe wykorzystanie chórków.

Chłopakom udało się wyciągnąć ze swojego grania bardzo mięsiste brzmienie, mimo faktu, że grają tylko w trójkę. W ich utworach usłyszymy zarówno typowo thrashowe kanonady, jak i metalcore’owe breakdowny. Brzmi to bardzo ciekawie.

Daleko im do progresywnych i rozbudowanych kompozycji oraz technicznych popisów, ale momentami kojarzą mi się z francuską Gojirą, której ostatnio swoją drogą poświęcam coraz więcej czasu.

Posłuchajcie też tego kawałka – trochę inny klimat z elementami heavy i progresywnego metalu. Na pewno trudno to zakwalifikować jako thrash:

Myślę, żę czeka ich ciekawa przyszłość. Są też pod dobrą opieką, bo wydaje ich Napalm Records, mająca na swoim koncie takich artystów jak chociażby Cavalera Conspiracy. To dobry początek 🤘 Osobiście mam nadzieję, że pójdą bardziej w kierunku zaprezentowanym w Kai Tangata i wypracują swój własny, rozpoznawalny styl.

W rozwoju młodym muzykom pomaga Tom Larkin, producent i muzyk znany z kultowej (w Nowej Zelandii) kapeli Shihad. Tak sobie chłopcy pracują nad materiałem:

Niedługo będzie można ich spotkać w Europie. Pojawią się na paru koncertach w ramach trasy po Hiszpanii, zagrają na sporym evencie w Słowenii oraz w Niemczech na Summer Breeze Open Air oraz na kultowym Wacken!!! Whoop whoop motherfuckers.

The band list for Summer Breeze is up and yes we are on the same day as Trivium and Arch Enemy … 2 of our faves … MASSIVE m/m/ @summerbreezeopenair @triviumband @archenemyofficial #europeansummertour

A post shared by Alien Weaponry (@alienweaponry) on Jun 30, 2018 at 8:16pm PDT

Oficjalna strona zespołu: alienweaponry.com

Cały album Tū na Spotify: